Patronem Szkoły Podstawowej w Mesznej jest znany na całym świecie Papież Polak – Jan Paweł II
Jan Paweł II, a właściwie – Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920r. w Wadowicach, zmarł 2 kwietnia 2005r. w Watykanie.
Polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy krakowski, a następnie arcybiskup metropolita krakowski, kardynał, zastępca przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski w latach 1969-1978. Następca świętego Piotra – 264 papież od 16 października 1978r. do 2 kwietnia 2005r., biskup Rzymu. Kawaler Orderu Orła Białego, odznaczony wieloma medalami np. Złotym Medalem Kongresu USA, Medalem Wolności, laureat wielu nagród, także honorowy obywatel wielu miast polskich i świata, ponadto poeta i poliglota, a także aktor, dramaturg i pedagog, filozof historii, święty Kościoła Katolickiego.
Karol Wojtyła urodził się jako drugi syn Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich. Ród Wojtyłów wywodzi się z Czańca koło Kęt, a Kaczorowskich pochodzi z Michalowa koło Szczebrzeszyna. Został ochrzczony w kościele parafialnym 20 czerwca 1920r. przez księdza Franciszka Żaka, kapelana wojskowego. Pierwszą Komunię przyjął w 29 maja 1929r., a sakramentu bierzmowania udzielił mu abp Adam Stefan Sapieha 3 maja 1938r. W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia – Lolek. Uważano go za chłopca utalentowanego i wysportowanego. Regularnie grał w piłkę nożną oraz jeździł na nartach. Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze, w większości wycieczek towarzyszył mu ojciec. Wczesny okres jego dojrzewania jako nastolatka został naznaczony śmiercią najbliższych. Gdy miał 9 lat, zmarła mu mama, trzy lata później, w wieku 26 lat, na szkarlatynę zmarł brat Edmund. Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się teatrem, występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego stworzonego przez polonistów z wadowickich gimnazjów, otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą, Karol wybiera studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia rozpoczął w październiku 1938r., jednak Wojna odebrała Karolowi możliwość kontynuowania studiów, zaczął więc, w 1940r. pracować jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych Solvay.
18 lutego 1941r. po długiej chorobie umiera ojciec Karola. W 1942r. zaczyna studiować teologię i wstępuje do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie. W okresie od kwietnia 1945 do sierpnia 1946 roku Karol Wojtyła pracuje na uczelni jako asystent i prowadzi seminaria z historii dogmatu. 1 listopada 1946r. kardynał Adam Stefan Sapieha wyświęcił Karola Wojtyłę na księdza. Studia na Papieskim Międzynarodowym Athenaeum Angelicum w Rzymie kończy w 1948r. i otrzymuje stopień doktora, dla potrzeb doktoratu nauczył się języka hiszpańskiego. W 1951r. po śmierci kardynała Sapiehy, Karol Wojtyła zostaje skierowany na urlop w celu ukończenia pracy habilitacyjnej, jednak nie uzyskał habilitacji z powodu odmowy Ministerstwa Oświaty. Karol Wojtyła powraca do przerwanych obowiązków. Wykłada m.in. w seminariach diecezji: krakowskiej, katowickiej i częstochowskiej (mieściły się one wszystkie w Krakowie) oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jego wykłady obejmują głównie teologię moralną i etykę małżeńską, ale ogarniały też szeroko pojętą historię filozofii. Były precyzyjne i trudne, Wojtyła ujmował jednak studentów jako profesor wprawdzie wymagający, lecz życzliwy, otwarty na rozmowę i sprawiedliwy. 4 lipca 1958 r. Karol Wojtyła został mianowany biskupem tytularnym Ombrii, a także biskupem pomocniczym Krakowa. Na okres biskupstwa Karola Wojtyły przypadły także obrady soboru watykańskiego II, w których aktywnie uczestniczył. Już w tym okresie bardzo dużo czasu poświęcał na podróże zagraniczne w celach ewangelizacyjnych i religijnych, np. 1963r. odbył pielgrzymkę do Ziemi świętej. 13 stycznia 1964r. Karol Wojtyła zostaje mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim. Ingres odbył się w katedrze wawelskiej w dniu 8 marca 1964r. Podczas konsystorza z 26 czerwca 1967r. został nominowany kardynałem. 28 czerwca 1967r. otrzymał w Kaplicy Sykstyńskiej od papieża Pawła VI czerwony biret.
16 października 1978r. na zwołanym po śmierci Jana Pawła I drugim konklawe w ósmym głosowaniu kard. Karol Wojtyła został wybrany na papieża i przybrał imię — Jan Paweł II. Był pierwszym papieżem z Polski, jak również pierwszym po 455 latach biskupem Rzymu, niebędącym Włochem. Głównym wykładnikiem pontyfikatu Wojtyły, były pielgrzymki. Z tego też powodu został on wkrótce potem nazwany – papież-pielgrzym. Swoją pierwszą podróż apostolską odbył w styczniu 1979r. do Meksyku i do kilku państw Ameryki Łacińskiej. W czerwcu tego samego roku udał się w pierwszą pielgrzymkę do Polski. Głoszone przez niego nauki walnie przyczyniły się do późniejszych transformacji ustrojowych w europejskich państwach bloku wschodniego. Podczas trzeciej pielgrzymki papież udał się do Irlandii i USA, gdzie skrytykował postawy kapitalistyczne i wyzyskiwanie biednych państw przez bogate. Odwiedził wówczas także siedzibę ONZ. 13 maja 1981 roku, podczas audiencji generalnej na placu św. Piotra w Rzymie o godzinie 17:19, Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Alego Agcę. Spędził na rehabilitacji w szpitalu 22 dni. Potem wielokrotnie cierpiał z powodu różnorodnych dolegliwości, będących następstwem tego postrzału. Charakterystycznym elementem pontyfikatu Jana Pawła II były podróże zagraniczne. Odbył ich 104, odwiedzając wszystkie zamieszkane kontynenty. W wielu miejscach, które odwiedził, nigdy przedtem nie postawił stopy żaden papież.
Był m.in. pierwszym papieżem, który odwiedził Wielką Brytanię (od roku 1534 Kościół Anglii nie uznaje władzy zwierzchniej Stolicy Apostolskiej) jest też pierwszym w historii papieżem, który odwiedził Biały Dom oraz jest też pierwszym papieżem, który odwiedził Sejm RP.
Jan Paweł II jako papież najwięcej razy odwiedził m.in. Polskę (8 razy), USA i Francję (7 razy) oraz z spotkaniami z młodzieżą na światowych Dniach Młodzieży (9 razy). Jan Paweł II odbył także blisko 100 podróży na terenie Włoch.
Ważne cytaty z nauki Jana Pawła II:
Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali.
Człowieka trzeba mierzyć miarą serca.
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować.
Bogatym nie jest ten, kto posiada, ale ten, kto daje.
Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo…, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta.
Czujesz się osamotniony. Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny.
Kto chce naprawdę odnaleźć samego siebie, musi nauczyć się obcowania z przyrodą.
Sport to najlepsza droga do pokonania granic.
Młodość to czas, w którym człowiek odczuwa największą potrzebę akceptacji i wsparcia, kiedy najbardziej pragnie być wysłuchany i kochany.